Եկա, գրեցի, գնացի ... Առաջին մասում խոսացի ֆանատիզմի մասին, էս անգամ ուզում եմ խոսամ ուրիշ թեմայի մասին, որը աղջիկների դուրը ահավոր չի գա )))) Ճիշտ ա, նկարները ձեր դուրը ահավոր գալիս ա, ախր նենց թիկնեղ են նրանք, բա հլը փորի մկանների գեղեցկությունը ... ճիշտ եմ չէ՞. Կարող եք մեկնաբանությունների մեջ ժխտել ինձ, ժխտել իմ ամեն մի բառը, սակայն ձեր հոգու խորքում թաքցնելը դա անհնար է )))
Ինչ ա ասածս. Ես, առավել ևս մյուսները ուղղակի զարմանում են, թե դուք ոնց եք ֆուտբոլիստներին ընտրում: Դե պարզ ա, առաջինը ստուգում ենք նրա մկաններն ու համով մռութը, հետո հայացքը եթե քանդող ա լինում, վափշե ըտեղ մեռնում ենք, ու ուզում եք, որ ուղղակի նա դառնա մեզ ուժ և եռանդ տվողը: ՄԵՐԺԵԼ` ՉԿԱ, ուղղակի ասեք, որ տենց ա ... չե՞ք ասում. լավ, դուք տենց ուզեցիք.
Եթե ժխտում եք իմ ասածները, ուրեմն ասեք, ինչու չկա Դրոգբայի, Սոլոմոն Կալուի, Ռիբերիի, Լլորիսի, Վիերիի, Էլմանդերի, Զլատան Իբրահիմովիչի, Ձագոևի ֆան: Դե որովհետև իրանք սիմպածյաշկա չեն այ քո ցավը տանեմ: Խնդրում եմ կոմենտներում չտենամ, որ գրեք` Ես Ռիբերիի մոլի ֆան եմ, ֆլանի, ֆստանի ...
Մեր խորհուրդը ձեզ. Էկեք դուք ձեր կյանքի կեսը, կարողա ավել` մի տրամադրեք ֆուտբոլին, ու մի մոռացեք, որ դուք աղջիկ եք, նոր եք մտնում մեծ կյանք ու լիքը անելիք կա, որը չեք անում ու շատ կներեք` հավայի ժամանակ եք անցկացնում ինտերնետի ու ֆուտբոլի մասին մտածելով: P.S. Ժարգոնային կոնտեքստի համար էլ ներեղություն
Բլոգ 
